Er zijn twee soorten beledigingen. De bedoelde en onbedoelde belediging (ook wel blunder, flater of faux pas genoemd). Zich beledigd voelen is dan ook een subjectieve ervaring, want niet iedereen zal zich even snel aangevallen of vernederd voelen. Ook zijn er culturele, religieuze en nationale verschillen. In een Kerk ziet men het als beledigend wanneer een man een hoed ophoudt, terwijl het in een synagoge net andersom is.

De meeste beledigingen gebeuren verbaal door scheldwoorden te gebruiken of iemand met iets negatiefs te vergelijken. Gezichtsuitdrukkingen of gebaren kunnen echter ook als belediging worden opgevat. Iets doen of juist nalaten kan ook een belediging vormen. Het negeren van een aangeboden handdruk is bijvoorbeeld in de meeste westerse landen een zware belediging. Een belediging kan door een individu worden opgevat als zodanig, maar ook door een groep. Zo kan bijvoorbeeld een groep mensen die in een bepaalde religie geloven, beledigd zijn of zich beledigd voelen door uitingen van andersdenkenden. In tegenstelling tot de persoonlijke belediging lenen echte en vermeende groepsbeledigingen zich goed voor politieke doeleinden.

Iemand beledigen wordt meestal als vrij onbeleefd en onvolwassen beschouwd. Kinderen zijn meer geneigd iemand (on)bedoeld te beledigen doordat zij veel rechtlijniger en minder geremd zijn. Ze missen nog inlevingsvermogen en zijn erg impulsief. Er wordt van ouders verwacht dat ze hun kinderen daarom tact en beleefdheid meegeven.

Beledigingen kunnen hun doel voorbij streven wanneer het doelwit op zijn beurt de belediger voor schut zet. Nog effectiever is onverstoorbaar blijven bij de belediging. Sommige mensen gebruiken zelfspot om beledigingen voor te zijn. Anderen maken van hun negatieve bijnaam een geuzennaam.

De volgende gevallen zijn afzonderlijk strafbaar gesteld in artikel 267:


Belediging van de koning(in) en directe familie, ook bekend als majesteitsschennis, is strafbaar via artikelen 111-113 WvS.

Gewone belediging kan alleen worden vervolgd door justitie als het slachtoffer bij de politie aangifte doet.

Er wordt het onderscheid gemaakt tussen beledigingen door woorden en beledigingen door daden, geschriften, prenten of zinnebeelden. In beide gevallen moet er sprake zijn van openbaarheid of getuigen (artikel 444 Strafwetboek).

De belediging door woorden buiten de omstandigheden van openbaarheid werd eveneens bestraft. Dit artikel werd echter in 2004 afgeschaft en is dan ook niet meer strafbaar.

Belgische Wet
Wet(boek):	Strafwetboek
Artikel:	448
Omschrijving:	Hij die hetzij door daden, hetzij door geschriften, prenten of zinnebeelden iemand beledigt in een van de omstandigheden in artikel 444 bepaald, wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot twee maanden en met geldboete van zesentwintig [Euro] tot vijfhonderd [Euro] of met een van die straffen alleen. Met dezelfde straffen wordt gestraft hij die, in een van de omstandigheden in artikel 444 bepaald, iemand die drager is van het openbaar gezag of van de openbare macht of die met een openbare hoedanigheid is bekleed, door woorden beledigt in zijn hoedanigheid of wegens zijn bediening.