Omissiedelict (Lat. omissio = weglating) of verzuimdelict is een strafbaar feit dat bestaat in het nalaten van iets dat men behoorde te doen. Zoals het nalaten aan iemand die in direct levensgevaar verkeert die hulp te verlenen die men geven kan zonder gevaar voor zichzelf.

Binnen de omissiedelicten wordt in de literatuur ook wel onderscheid gemaakt tussen eigenlijke (of zuivere) omissiedelicten en oneigenlijke (of onzuivere) omissiedelicten. Bij de eerste categorie gaat het om omissiedelicten die als zodanig omschreven zijn, zoals het wegblijven als getuige (art. 444 Sr) en het niet helpen van hulpbehoevenden (art. 450 Sr). De tweede categorie omvat commissiedelicten die door nalaten kunnen worden gepleegd. Zo kan het onthouden van voedsel aan een kind (een nalaten), waardoor dat kind overlijdt, het commissiedelict doodslag opleveren.

De Hoge Raad heeft uitspraken gedaan waarbij oneigenlijke omissiedelicten als morele plicht strafrechtelijke plicht werden.