Het eindvonnis is de laatste beslissing van een rechter in een gerechtelijke procedure.

In een procedure kan een rechter in diverse stadia een vonnis uitspreken. Zolang de procedure nog niet is beëindigd is dat een tussenvonnis. Aan het einde van de procedure zal de rechter het eindvonnis uitspreken. Soms bevat het eindvonnis een veroordeling tot een prestatie. Dit kan onder andere het betalen van een geldsom of het ontruimen van een pand zijn, maar ook bijvoorbeeld een verbod om een bepaald product op de markt te brengen. Met het eindvonnis kan echter ook de vordering van de eiser worden afgewezen. In beide gevallen zal de rechter in het eindvonnis tevens die partij, die overwegend in het ongelijk is gesteld, veroordelen in de proceskosten.

Met het uitspreken van het eindvonnis komt de procedure tot een einde. Wanneer een van de partijen, of beide partijen, het niet eens zijn met de uitspraak, kunnen zij in hoger beroep gaan. Dat kan in uitzonderingsgevallen ook van een tussenvonnis. Als het vonnis door een gerechtshof wordt uitgesproken, heet het een arrest. In dat geval kan de in het ongelijk gestelde partij bij de Hoge Raad beroep in cassatie instellen.

Een deelvonnis is een vonnis waarin een einde wordt gemaakt aan een deel van het gevorderde in het dictum. Een deelvonnis kan een interlocutoir vonnis zijn of een eindvonnis.

Een tussenvonnis is een vonnis in een gerechtelijke procedure, waarin de rechter nog niet over alle geschilpunten definitief beslist.

Vaak wordt een tussenvonnis gebruikt om te beslissen over het verdere verloop van de procedure zoals een mondelinge behandeling, d.i. een zogenaamde comparitie (verschijning) van partijen, een bewijsopdracht aan een van de procespartijen of een benoeming van een deskundige. Ook kan de rechter in een tussenvonnis een oordeel vellen over een deel van de twistpunten. In Nederland staat sinds de invoering van het huidige burgerlijk procesrecht op 1 januari 2002 geen hoger beroep open tegen een tussenvonnis. Wel kan altijd tegen elk in dezelfde procedure gewezen tussenvonnis tegelijk met het eindvonnis hoger beroep worden ingesteld. De rechter kan in het tussenvonnis wel hoger beroep open stellen. Als dan hoger beroep wordt ingesteld, wordt de hoofdzaak opgeschort totdat het gerechtshof heeft beslist op het hoger beroep. Voor een tussenbeslissing van een gerechtshof, dan tussenarrest geheten, geldt hetzelfde, zij het dat in dat geval geen hoger beroep maar cassatie bij de Hoge Raad wordt ingesteld.

Een akkoordvonnis is in België een soort vonnis. De term "akkoordvonnis" wordt geplaatst tegenover het "beslissingsvonnis".

De termen "beslissingsvonnis" en "akkoordvonnis" worden gebruikt om het verschil duidelijk te maken tussen twee rollen van een rechter. Een rechter kan een overeenkomst tussen partijen bekrachtigen in een akkoordvonnis. Een rechter kan een beslissing nemen in een beslissingsvonnis.

Een akkoordvonnis is een vonnis waarbij de rechter akte neemt van een overeenkomst waarbij de partijen het geschil oplossen dat voor hem aanhangig was. Het akkoordvonnis is voorzien in artikel 1043 van het Gerechtelijk Wetboek. De partijen kunnen de rechter verzoeken akte te nemen van de overeenkomst die zij gesloten hebben ter oplossing van het geschil dat bij hem regelmatig aanhangig is gemaakt. Tegen dit vonnis staat voor de gedingvoerende partijen geen voorziening open, tenzij de overeenkomst niet wettelijk is tot stand gekomen en behoudens de wijzen van uitlegging en van verbetering, bepaald in de artikelen 793 tot 801 van het Gerechtelijk Wetboek, indien daartoe grond bestaat.

Een "akkoordvonnis" en een "beslissingsvonnis" zijn geen wettelijke termen. In de wet leest men alleen de termen vonnis en arrest. Een vonnis is een uitspraak van een rechtbank. Een arrest is een uitspraak van een hof. Wanneer een akkoord tussen partijen opgenomen is in een arrest van het hof van beroep zou men kunnen spreken over een akkoordarrest.

Een dading kan bijvoorbeeld opgenomen zijn in een akkoordvonnis.

Een beslissingsvonnis is een niet ongebruikelijk tussenvonnis bij het openen van een geding in de Belgische rechtspraktijk.

In deze uitspraak van de rechtbank worden de eerste dag en tijd van het proces bepaald en de termijnen waarbinnen door partijen conclusies kunnen worden ingediend. Het wordt uitgesproken ter verhoging van de efficiëntie van de procesvoering, gerechtelijke achterstand wordt ermee tegengegaan. Dit wordt ook wel een beschikking genoemd.

Een beslissingsvonnis is dan de uiteindelijke uitspraak waarin geen enkele onbevoegdheid wordt opgenomen voor een deel van de eis(en). In hoger beroep wordt in zo'n eventueel beslissingsvonnis de uitspraak van de eerste (lagere) rechter getoetst op foutieve beslissingen. Hierin schuilt nagenoeg de uitsluiting van cassatie, gezien de toetsing van de wetten door de tweede rechter (in hoger beroep).